شهید محمد علی رجایی در سال 1312 شمسی در قزوین متولد شد. در نوجوانی به تهران مهاجرت کرد و از آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی وارد عرصه مبارزات سیاسی شد وی در جریان مبارزات خود، بارها به زندان افتاد و انواع و اقسام شکنجه ها را تحمل کرد. وی در سال 1357 با اوج گیری انقلاب، به همراه دیگر زندانیان سیاسی از زندان آزاد شد و در مراسم استقبال از امام خمینی نقش مهمی ایفا کرد. بعد از پیروزی انقلاب به ترتیب به وزارت آموزش و پرورش، نمایندگی مجلس و نخست وزیری رسید و سرانجام با رأی قاطع مردم به ریاست جمهوری ایران انتخاب شد. اما از آنجا که منافقان کوردل تاب ریاست جمهوری مردمی او را نداشتند، در روز 8 شهریور با بمب گذاری در ساختمان نخست وزیری، او را به همراه یار همیشگی اش دکتر باهنر به شهادت رساندند. شهید رجایی، رئیس جمهوری متواضع، فروتن، ساده زیست ومردمی بود و قرار گرفتن در مسندها و پست های گوناگون، هیچ گاه او را از این مسیر خارج نکرد. این شهید بزرگوار، به معلمی عشق می ورزید و آن را بهترین شغل می دانست و شیفته خدمت کردن به پابرهنگان و مستضعفین بود.